Dat jij je verraden voelt, maakt de ander nog geen verrader
Hier ben ik weer, zoals beloofd, met nog meer focus op nuance. En daarvoor neem ik even stevig stelling in.
"Dat jij je verraden voelt, maakt de ander nog geen verrader."
Met deze zin startte ik onlangs een post hier op instagram. Ga 'm zeker even lezen en laat me even weten wat ie met je doet (dat kan in de comments of als persoonlijk berichtje).
Kan jij het onderscheid maken tussen WAT ER IS en WAT JIJ DAARBIJ VOELT?
Diezelfde avond mocht ik mezelf in een enorme colère aanschouwen en bedacht ik bij mezelf:
'dat ik me zo kwaad voel, maakt de ander nog niet de boosdoener'...
Het zorgde ervoor dat ik iets voelde openen in mezelf, iets mocht gaan zien. In plaats van m'n frustratie op te kroppen of bruggen op te blazen. Een wereld van verschil.
We denken vaak dat hoe wij iets ervaren gelijk staat aan de realiteit. Maar niets is minder waar. Er zijn een pak minder 'feitelijkheden' dan we soms denken.
Er zijn zoveel subtiliteiten, zoveel nuances, zoveel kleuren, zoveel laagjes in onze relaties. Die leren zien en voelen, dat blijkt een belangrijk onderdeel van de gesprekken die ik voer met de mensen waarmee ik een eindje onderweg ben. We zoomen dan telkens in op:
- 'Waar gaat dit nu precies over?'
- 'Ligt het echt allemaal bij de ander?'
- 'Waar heb ik zelf grip op?'
- 'Wat gaat over mij?'
- 'Wat heb ik nodig om verder te kunnen?'
Dus, hoe gemakkelijk kan jij reeds het onderscheid te maken tussen WAT IS en WAT JIJ VOELT?
Neem dit even mee.
Merk de komende uren / dagen eens op waar je denkt / spreekt over iets alsof het feiten zijn, en vraag je af 'is dat zo?' en ook 'waarom voel ik mij zo?'
Benieuwd wat het je brengt...
Genuanceerde groetjes,
Naomi
ps: ik voel het nog borrelen... dit wordt een trilogie. 😙 Klaar voor nog meer subtiliteit in taal? Check dan de andere schrijfsels hier.