Er veranderde veel, maar veel ook niet

Dit weekend deelden Geertrui en Tom in De Morgen een inkijkje in hun verhaal als 'gezinsvennootschap' - zoals ze zich zelf sinds een dik jaar noemen. 

Het is een gezinsvorm waarbij ze nog samenhuizen, zelfs samen verbouwen op dit moment, maar waarin ook ruimte is voor een andere liefdespartner. 

Kort door de bocht zou je het kunnen lezen als een verhaal over de gevoelloze, het slachtoffer en de echtbreker... "Het feit dat wij sàmen voor dit verhaal hebben gekozen, leek niet mee te spelen", aldus Geertrui in het artikel. Een stevige uitspraak, die wellicht menig lezer zal doen fronsen en uitdagen om de eigen stereotiepe beelden, al is het maar voor even, in vraag te stellen.

Credits alvast aan journalist Stijn De Wandeleer en fotografe Tine Schoemaker om het gezinsverhaal van Tom & Geertrui genuanceerd in woord en beeld te gieten.

Er staan nog heel wat krachtige quotes in het artikel, waarvan ik er hier graag enkele deel. Uiteraard met een besef van hoeveel gelaagdheid er onder elke zin zit, en vooral hoeveel persoonlijk proces hieraan vooraf is gegaan. Want zo'n nieuwe gezinsvorm uitvinden, dat gebeurt niet van dag op dag. En ook niet zonder slag of stoot.

"Ik denk dat we allebei snel aanvoelden dat we, hoewel we een gezin zouden blijven vormen, het wel belangrijk was om wat meer ruimte voor onszelf in te bouwen. Want door het feit dat onze relatie eindigde werd er een rouwproces in gang gezet."

En dat rouwproces is er, daar deelde ik hier eerder over, zowel bij het zogenaamde 'slachtoffer' als de 'gevoelloze' in het verhaal. Want ja, ook bij wie het besluit neemt om een punt achter de huidige relatievorm te zetten, komt er ontzettend veel los. Betekent dit een afscheid nemen van een bepaald streven. Het is zo veel meer een gekleurd én-én verhaal i.p.v. een zwart-wit, goed-slecht verhaal.

(Beluister in dit licht zeker ook even de eerste aflevering van de podcast van Janneke waarin ze deelt hoe elk scheidingsverhaal begint met een liefdesverhaal. Zelf deed ik ook mijn verhaal in haar podcast 'Een bredere kijk op liefde'.)

Maar even terug naar het verhaal van Geertrui en Tom:

"Door wat meer fysieke ruimte voor onszelf te creëren, zijn de momenten waarop we wèl samen zijn waardevoller geworden."

"De kinderen hebben daar goed op gereageerd en hadden ook niet meteen vragen. Dat is het zotte aan kinderen: die denken niet na over hoe zo'n situatie door anderen gepercipieerd zal worden."

Al te vaak houden niet anderen ons tegen om ons eigen ding te doen, maar houden we onszelf tegen. Uit schrik voor 'wat anderen wel niet over ons zouden gaan denken'. Het vraagt moed om werkelijk je eigen weg te durven zoeken, in alle eerlijkheid. Het vraagt moed om stappen te zetten ook al weet je nog niet helemaal waar je dan precies zal uitkomen. Het is echter door in beweging te komen, dat je kan voelen wat er voor jou echt klopt en wat niet (of niet helemaal).

Wat ik tot slot heel mooi vind aan het artikel in De Morgen is het evenwicht tussen de behoeften van beide ouders en de kinderen. Hoe het ene niet boven het andere wordt gezet. Ik lees hier een sterke gelijkwaardigheid in. Al besef ik ook dat dit meermaals uit evenwicht heeft gevoeld. Het is net door het 'uit evenwicht gaan' dat ze, zoekend en evoluerend, tot een gezond evenwicht kunnen komen, telkens opnieuw.

Ik ben Tom en Geertrui bijzonder dankbaar voor het open delen van hun verhaal, boordevol eigen-wijsheid. I know what it takes. 😉

Eerder dit jaar namen ze samen deel aan de eerste editie van het Binnenskamers traject. Ze hadden zelf al een heel parcours afgelegd. Toch bleken ze nog ontzettend veel waarde te halen uit dit traject om tot hun nieuwe gezinsvorm te komen:

"De groepssessies was een nieuw gegeven en vond ik dus heel waardevol. De verhalen horen van anderen en ervaren dat je er niet alleen voorstaat, dat we allemaal aan het worstelen zijn, dat was/is een enorme meerwaarde." - Tom

"Ik heb een betere reflex gekweekt om bij mezelf te kijken en te blijven. Het maakt lastige situaties nog niet makkelijker maar ik schakel wel opvallend sneller naar iets positiefs, constructiefs, ... Dat is dag en nacht verschil. Doe dit zeker opnieuw! Dit helpt mensen. Het hielp mij." - Tom

"De grootste meerwaarde? Een klankbord hebben, iemand die mij begrijpt. Je kan de essentie op zo'n heldere manier capteren en vertalen dat ik vaak niet meer nodig had dan 1 gesproken reactie om uit mijn zwaarte te geraken. Het kunnen en mogen uitreiken op het moment dat het water even hoog zat, betekende veel voor me." - Geertrui

"Ik had niet verwacht dat het traject me zoveel zou doen, maar ik voel echt dat ik wel lifechanging inzichten heb gekregen. Dat ik nog dichter bij mezelf ben gekomen. Ik voel ook meer vertrouwen." - Geertrui

• Ben je zelf op zoek naar manieren om jouw relatie en gezin meer eigenwijs vorm te geven? Los van normen en idealen die op dit moment niet meer lijken te werken voor (maar eerder tegen) jullie?
• Wil je werkelijk gaan voelen wat klopt voor jou / jullie?
• Ben je bereid daar stappen in te zetten?
• Kan je wel wat inspiratie en een klankbord gebruiken op je pad?
• Of ken je iemand in je nabije omgeving die momenteel heel erg zoekende is?

Reik dan even uit. Er zijn nog enkele plaatsen vrij in het Binnenskamers traject dat start in september. Aanmelden kan tot 31 augustus, of tot het volzet is.

Eigenwijze groeten,

Naomi

ps: Je kan je onder deze pagina aanmelden om per mail op de hoogte te blijven van wat ik allemaal nog voor waardevols te delen heb. Stuur de link naar dit schrijfsel gerust ook door naar iemand voor wie een bredere kijk op liefde, relaties en gezinnen werkelijk het verschil zou kunnen maken.

Bron: Lees hier het volledige artikel in De Morgen

DONDERDAG 20 OKTOBER ontving ik Tom & Geertrui als gasten op een Salongesprek over Schervengeluk te Mechelen. Het gesprek kan je hier als podcast beluisteren op Spotify.