Ik dacht dat ik alles kwijt was

Net terug van een heerlijk gezellige gezinsvakantie naar Spanje als co-ouders met onze kinderen. 5 jaar geleden, toen onze relatie heel onverwachts aan het wankelen ging, dacht ik dat ik alles kwijt was.

Ook dit soort memorabele gezinsmomenten.
Mijn hele toekomstperspectief stuikte ineen.
Het voelde alsof ons gezin 'kapot' ging.
En ik voelde mij zo machteloos omdat ik het idee had dat ik daar zelf nauwelijks impact op had.

Steve koesterde altijd al het verlangen om als gezin op vakantie te blijven gaan, ook al gingen wij als ouders uit elkaar. Voor mij was dit lang geen optie.

Tot we enkele winters later besloten om samen op skireis te gaan. Geen van ons wilde die eerste momenten op de latten van onze kinderen missen. Toegegeven, het is ook een pak minder gedoe als je met 2 ouders materiaal kan dragen en kinderen kan oprapen uit de sneeuw in plaats van alleen 😅

Zo gebeurde het geleidelijk aan dat we steeds vaker enkele dagen of het voorbije jaar zelfs meerdere weken terug samen op vakantie gaan. Voor de kinderen. Maar zeker ook voor onszelf.

Dit had ik 5 jaar geleden nooit durven denken.

Tegelijkertijd heb ik elke stap gezet die nodig was om hier te komen.

We hebben werkelijk een nieuwe vorm gevonden voor onze relatie waarin het steeds eenvoudiger wordt om te voelen wat er kan en wat niet. Onze communicatie daarin voelt heel vrij, weinig gecompliceerd. En daar ben ik ontzettend dankbaar om.

Is dit nu het nieuwe ideaalbeeld?

Hoop ik dat alle gescheiden gezinnen samen met elkaar op reis gaan?

Is dat nodig?

Absoluut niet.

Dit is slechts een vorm die het op dit moment in ons leven krijgt. Het is wel het resultaat van de vele stappen die wij beiden gezet hebben in het verwerkingsproces van wat er gebeurde.

Als je zelf door een gelijkaardige situatie gaat waarin de liefdesrelatie met je partner onder druk is komen te staan, dan weet je hoeveel dit losmaakt. Bij jou, bij je partner, wellicht ook bij je kinderen. Hoe dit het communiceren en verbinden soms heel erg moeilijk maakt. Jullie hele systeem moet zoeken naar een nieuwe balans, een nieuwe vorm om met elkaar te relateren.

Laat jezelf toe om, daar waar het donker is, een beetje op de tast je weg te vinden. Erop vertrouwend dat met elke stap die je zet, er weer meer helderheid en lichtheid zal komen.

Ik begin steeds beter te zien hoe net in dat zoeken er zoveel waarde, zoveel goud besloten ligt.

En dat mag nu misschien raar voor je klinken, dat snap ik helemaal.

Misschien wil je het ook nog niet horen, dat herken ik ook.

Maar laat me - nu 5 jaar later - oprecht zeggen: er ligt zo'n bijzonder waardevolle uitnodiging in jouw huidige situatie om heel erg eerlijk te worden met jezelf, om werkelijk thuis te komen bij jezelf.

Roept wat ik hier deel een verlangen op? Raakt of triggert het je? Ben je bereid en benieuwd om dit verder te onderzoeken? Dan nodig ik je uit om een kijkje te nemen Binnenskamers. Eerst en vooral binnen in jezelf - en als je nieuwsgierigheid voelt, ook even op deze pagina. Ik deel er iets meer over de pilot-versie van een diepgaand 6-weken traject dat ik binnenkort opstart. Omdat ik werkelijk geloof dat ook jij met de scherven die zich aandienen in jouw leven, een heel eigen-wijze nieuwe vorm kan creëren.

Heb je interesse, contacteer mij dan even persoonlijk zodat we vrijblijvend even kunnen afstemmen.

Dan wens ik elk van ons alvast dat ook het einde van de huidige c-tunnel in zicht mag zijn.

Warme groet,

Naomi