Wonderen bestaan. Echt!

Yay, ik kan zien!
Het verhaal gaat dat ik blind geboren ben. 

Dat ik zelfs nog erger zou kunnen 'afwijken van een normale gezonde baby', en dus een abortus zeer gerechtvaardigd was. Maar mijn moeke besloot, ondanks het feit dat ze er intussen helemaal alleen voor stond, mij toch het leven te schenken.

Uiteindelijk bleek het met dat afwijken nog wel mee te vallen en stelden de dokters vast dat ik enkel niet kon zien. Grote, sprekende kijkers vol leven had ik wel gekregen.

Mijn moeke bleef volhardend geloven in haar droomscenario: dat ik kon zien - al had ze ook geaccepteerd hoe het was en mijn naam al op de wachtlijst voor de blindenschool gezet.

Voor de 'zekerheid' ging ze toch maar even een kaarsje branden in klein Lourdes (hier op Oostakker) - je weet maar nooit. Baat het niet dan schaadt het niet. Gek genoeg bleek het nog te werken ook. 6 maand na mijn geboorte klopte ze nogmaals aan bij de oogspecialist met de boodschap "ik ben er echt zeker van dat ze iets kan zien". Wat bleek: ze had overschot van gelijk. Medisch hebben ze het nooit kunnen verklaren. Maar ik had een inimini beetje zicht en dat was goed nieuws. Want als je 'iets' kan zien, dan kunnen ze je desnoods een bril van 2cm dik opzetten (bij wijze van spreken) om het bestaande zicht te versterken.

Zo geschiedde: na een brilletje en jaren met een lui oog als kind, kan ik intussen al decennia zien zonder externe hulpmiddelen.

Aanvankelijk liep ik wel wat vertraging op in mijn taalontwikkeling maar dat wist ik intussen ruimschoots te compenseren door overal waar ik kan uitbundig te spreken over wat ik mag observeren in mijn binnen- en buitenwereld.

Vandaar misschien dat ik me nog het meest van al verbonden voel met het woord eye-opener als mensen me vragen wat ik vandaag doe.

Ik laat je dan ook heel graag zien wat er allemaal mogelijk is nog voordat je het misschien zelf als een optie ziet (en de wonderen zijn dus duidelijk de wereld nog niet uit, wat een geluk!).

Er zijn zoveel andere verhalen mogelijk dan deze die je jezelf nu al vertelt. Ik nodig je dan ook uit om zelf eigen-wijs aan jouw eigen verhaal te schrijven, ongeacht de gangbare scripts van hoe iets hoort te zijn. Ik herinner je er graag aan dat je ten allen tijde zelf een keuze hebt. Niet in wat je overkomt, maar wel in hoe je er in staat en wat je er mee doet.

Ik ben er van overtuigd dat ook jij telkens opnieuw voor jezelf de meest ideale context kan creëren, een context waarin je kan thuiskomen bij jezelf en van daaruit kan thuiskomen in de wereld. Want het is 'wij samen', after all. We zijn / we maken deel uit van een veel grootser geheel dan we voor ogen kunnen houden.

Daarom nodig ik je graag uit om vandaag (en morgen en de dag erna opnieuw) jouw verbeeldingskracht aan te spreken. Om je doemscenario's aan het licht te brengen en zo de ruimte te scheppen voor jouw eigen meest ideale scenario in dit moment. Wie weet voltrekt zich wel een wonder, daar, recht voor je ogen.

Kan je het zien?

Ja?

Yay!